Ποίηση

ΓΕΡΟΝΤΑΣΟ γέροντας ήταν σοφός και συχνά προς τον τάφο του τραβούσεπερνώντας απ’ το δάσος με τις καστανιές.Κει που η γη είναι πλατιά στη μορφή τ’ αχνογάλαζουκι όπου οι πόλεις απόμακρες σα μαργαριτάρια λάμπουν.Οι πέτρες ροδόχροες φανέρωναν ματιές κάτω απ’ τα χρόνια τουτις χαμένες του αγάπες. Όταν ανηφόριζετο κοντανάσαιμα τον σταματούσε κι η ελπίδα. Ο Θεός έπλαθεγια χάρη του τον κόσμο ασυννέφιαστο ανυπόμονο.