Ποιήματα 1920-1950

ΟΙ ΠΟΡΤΕΣΠέρασα μπροστά από τόσες πόρτεςμέσα στο διάδρομο των χαμένων φόβων και των φυλακισμένων ονείρωνάκουσα πίσω απ’ τις πόρτες δέντρα που τα βασάνιζανκαι ποταμούς που προσπαθούσαν να τους δαμάσουνΠέρασα μπροστά απ’ τη χρυσή πόρτα της γνώσηςμπροστά από πόρτες που έκαιγαν και δεν ανοίγανμπροστά από πόρτες που κουράστηκαν να μένουν πολύ καιρό κλειστέςκι από άλλες σαν καθρέφτες απ’ όπου περνούσαν μόνο οι άγγελοιΥπάρχει όμως μια πόρτα απλή, δίχως σύρτη ούτε μάνταλοστο βάθος του διαδρόμου, απέναντι απ’ το ρολόιη πόρτα που οδηγεί πέρα από σένα-κανένας δεν τη σπρώχνει ποτέ