Πήλιο, φίλεμα Θεού

[…] Η προσπάθειά μας, να συλλέξουμε μέσα σε εικόνες και σε λόγια αυτή τη βαθιά ουσία που χαρακτηρίζει μόνο τον τόπο μας, να δώσουμε τη γεύση του, μας ώθησε στο να καταλήξουμε σε μία σύνθεση που συγκέντρωσε με το νόημα της περίσωσης, ακριβώς τις γεύσεις που δημιούργησε αυτός ο τόπος. Γεύσεις που βγήκαν από την ταπεινή, την αθώα και γλυκιά ζωή, απ’ τις ανάγκες του ξωμάχου, του νοικοκύρη και τα αγαθά που κατόρθωνε να φυλάει το κελάρι και η κασέλα στο κατώι. Απ’ τα γυρίσματα των εποχών και τα γεννήματα της γης. […]