Περί παρρησίας

“…πολλές φορές, συγχισμένοι από την επιτίμηση δεν αντιλαμβάνονται τη φρόνηση. Κάποτε νομίζουν ότι ο θεραπευτής παραλογίζεται επιτιμώντας τους ενώ δεν έχουν σφάλει, ή ότι παρέβλεψε κά­τι από αυτά που ακόμη και ένας σοφός ενδέχεται να παραβλέψει, ή ότι είναι μεν πιο συνετός, αλλά δεν τους αγαπά ή τους μισεί ή τους φθονεί…” Ένα μικρό απόσπασμα μιας πρώιμης, αρχαιοελληνικής ψυχοθεραπευτικής πραγματείας. Η επικούρεια μέθοδος της παρρησίας, μακρυνός πρόγονος της ψυχανάλυσης, απαιτούσε “να λέγονται όλα από όλους”, στα πλαίσια ομαδικών συνεδριών. Στο “Περί παρρησίας του Φιλόδημου”, ανακαλύπτουμε -έστω, σε αποσπασματική μορφή- την ψυχοθεραπευτική μέθοδο που εφαρμοζόταν στην αρχαιότητα από τους Επικούρειους.Το “Περί παρρησίας” είναι ένα από τα έργα του επικούρειου Φιλόδημου, που περιλαμβάνονται στους Πάπυρους του Ερκουλάνεουμ (Ηράκλειο)· η πόλη βρίσκεται κοντά στη σημ. Νάπολη. Το 79 μ.Χ. αφανίστηκε από την έκρηξη του Βεζούβιου. Οι αμέτρητοι πάπυροι σώζονται σε απανθρακωμένη μορφή, ωστόσο με τις νέες τεχνολογίες η ανάγνωσή τους είναι πλέον εφικτή -αν και ιδιαίτερα επίπονη- και το έργο της αποκατάστασης των κειμένων τους συνεχίζεται, με τη συνδρομή μιας πλειάδας ειδικών και επιστημόνων.