Περί μαγείας

Το “Περί μαγείας”, που διασώθηκε ατιτλοφόρητο και πρωτοεκδόθηκε μόλις τον 19ο αιώνα, επισφραγίζει το τόσο πλούσιο και προσωπικό έργο του συναρπαστικότερου φιλοσόφου της ύστερης Αναγέννησης. Η θεματολογία του περιστρέφεται γύρω από το μόνιμο ενδιαφέρον του φιλοσόφου για τις περίεργες γνώσεις της εποχής του: μνημονικές εικόνες, μυθολογικές και ζωδιακές μορφές, συμβολιστική και μυστηριώδεις γλώσσες, και δεν αποτελεί επ ουδενί ένα πρακτικό εγχειρίδιο με οδηγίες, συνταγές και ξόρκια. Αυτό που συναρπάζει τον Μπρούνο στις μαγικές ενέργειες, οι απόκρυφες επιρροές και οι δεσμοί τους οποίους δημιουργούν, δεν είναι τόσο τα καθαυτό αποτελέσματα όσο ότι συνεπάγονται την απόδειξη μιας πνευματικής συνέχειας του σύμπαντος. Εν ολίγοις, η μαγεία δεν τον ενδιαφέρει για αυτό που επιτρέπει αλλά γι αυτό που προϋποθέτει, και το αξίωμα αυτό το διατυπώνει απερίφραστα: “Όποιος γνωρίζει αυτήν την ακατάλυτη συνέχεια της ψυχής, και ξέρει ότι συνδέεται με το σώμα με ένα είδος αναγκαιότητας, θα βρει εδώ μια πολύτιμη αρχή είτε για να χειριστεί είτε για να μελετήσει τη φύση με τον αληθέστερο τρόπο”.