Περί αρχαίας ελληνικής μυητικής διδασκαλίας: Λόγος περί θεότητος, κόσμου, ανθρώπου

Η παρουσίασις αυτών των κειμένων αποτελεί το Δωδέκατον κατά σειρά Βιβλίον, εκ των λεχθέντων τον Αναστασίου Βαλαδώρου, πού κατά την διάρκεια του βίου του με αγάπη και αφοσίωση επραγματεύθηκε.Η δημοσίευσίς των αφ ενός μεν έχει σκοπό την συγκέντρωση και διαφύλαξη, από τον τυχόν διασκορπισμό τους στην φθορά του χρόνου, και αφετέρου, μία προσφορά γι’ αυτούς πού αναζητούν την πληρέστερη κατανόηση της αληθείας, του ποιητικού και δημιουργικού λόγου της αρχαίας Ελληνικής θρησκείας.Όπως στα προηγούμενα βιβλία, έτσι και σ’ αυτό, ο φίλος αναγνώστης θα διαπιστώσει σιγά-σιγά ότι ο τρόπος της προσεγγίσεως του θείου Λόγου, είναι ένας ιδιαίτερος μυητικός τρόπος με τον όποιον συνήθιζε να κυκλοελίσσεται το πνεύμα του.Μέσα από τον λόγον του, μας δείχνει την αρετήν της δυνάμεως της ψυχής και του νου του, η οποία διαρκώς διατηρεί την σχέσιν της ορατότητος καί της απτότητός του, μετά του θείου και μοναδικού Λόγου, του αεί όντος υπάρχοντος.Αναμφίβολα διαπιστώνει κανείς ότι ήτο βαθύτατα γνώστης, τόσο της αρχαίας Ελληνικής θρησκείας, όσο και της ορθοδόξου Χριστιανικής Αποκαλύψεως.