Παύλος Καρρέρ, Η “σκοτεινή” περίοδος (1850-1857)

Ο Παύλος Καρρέρ (1829-1896), ένας από τους σημαντικότερους Επτανήσιους συνθέτες του 19ου αιώνα, είναι ουσιαστικά ο πρώτος συνθέτης που συνέδεσε το όνομά του με τη συστηματικήπροσπάθεια δημιουργίας εθνικής όπερας στην Ελλάδα του 19ου αιώνα. Στα επτά χρόνια της παραμονής του στο Μιλάνο, από το 1850 έως το 1857, εργάστηκε, δραστηριοποιήθηκε και δοκιμάστηκε καλλιτεχνικά στη σκηνή ενός από τα μεγαλύτερα θέατρα της απαιτητικής – σοβινιστικής μουσικά- Ιταλίας, αυτής του θεάτρου Carcano. Η περίοδος αυτή, καθοριστική στη διαμόρφωσή του ως συνθέτη, είναι η λιγότερο γνωστή και χαρακτηρίζεται αρκετά “σκοτεινή”, εφόσον λείπουν τα φύλλα των απομνημονευμάτων του που την αφορούν. Οι αυτοβιογραφικές σελίδες του διακόπτονται απότομα με την άφιξή του στο Μιλάνο καισυνεχίζονται το 1856. Με την όπερα Dante e Bice έκανε την αρχή, το πρώτο του βήμα όμως έγινε με την Isabella d’ Aspeno, που πρωτοπαίχτηκε στην Κέρκυρα το 1854 και ανέβηκε τον Απρίλιο του επόμενου έτους στο Μιλάνο. Η επιτυχία της τον οδήγησε στη σύνθεση της Rediviva, που γνώρισε ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία από την Isabella d’ Aspeno. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια της ιταλικής περιόδου, με την καλοπροαίρετη σε γενικές γραμμές κριτική που του επιφυλάχθηκε, τη ζεστή στο σύνολό της υποδοχή του κόσμου και τις δικές του συνεχείς προσπάθειες και βελτιώσεις στην τεχνική, κατόρθωσε, αν όχι να καθιερωθεί, σίγουρα να γίνει σταδιακά αποδεκτός από τον απαιτητικό μουσικό κόσμο της Ιταλίας.