Παραθερισταί με ελαφρά αισθήματα

Σ έναν όρμο μπροστάμικρή ομάς παραθεριστώνδέκα δεκαπέντε άνθρωποιμε ελαφρά αισθήματα καλοκαιρινάκοιτάζουν στ’ ανοιχτά του πελάγουςένα πλοίο να στέκει…Το μέρος σπουδαίο δεν είναι,το κύμα δεν είναι μεγάλο.Τρεις ποδηλάτεςχαιρετούν δυό ψάθινα καπέλαπου κολυμπάνε στο νερό.Ένα ελαφρύ αεράκισπρώχνει τα κρανία των ναυαγώνστις ξύλινες καρίνες των πλοίωννταπ ντουπ… νταπ ντουπ.. νταπ… ντουπ… Η μάνα μου με πέταξε στη θάλασσα.Όλες οι μάνες έτσι έκαναν τότε.