Παραπατώντας στη βοτσαλωτή ακτή των συγγραφέων

“… κανείς δεν μπορεί να μας πει πως θα ζήσουμε. Και τώρα οι άνθρωποι ζουν με διάφορους τρόπους, ζουν με τους δικούς τους κανόνες και πρότυπα χωρίς να ζητούν την άδεια από κανένα. Κι εμείς μπορούμε να ψάξουμε τους δικούς μας κανόνες. Εννοώ… Έντουαρντ… δεν χρειάζεται να είμαστε σαν τους άλλους… κανείς δεν θα ξέρει τι κάνουμε και τι δεν κάνουμε, θα μπορούσαμε να είμαστε μαζί, να ζούμε μαζί κι αν ήθελες, αν ήθελες πραγματικά, δηλαδή, όποτε συνέβαινε και φυσικά θα συνέβαινε, εγώ θα το καταλάβαινα, όχι μόνο αυτό, θα το ήθελα, θα το ήθελα, …γιατί θέλω να είσαι ευτυχισμένος κι ελεύθερος… Εγώ θα σ’ αγαπούσα και θα έπαιζα μουσική, μόνο αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου…”. (“Στην ακτή”, Ίαν Μακ Γιούαν)