Παραμύθια, μύθια, αλήθεια

Τα παραμύθια, που καταγράφονται στο πρώτο μέρος αυτού του βιβλίου, τα άκουσα απ’ τη γιαγιά μου, τη μητέρα του πατέρα μου, που γεννήθηκε στο χωριό Γέννα της περιφέρειας Λουλέμπουργκαζ της ανατολικής Θράκης. Το 1992 με την πρώτη ανταλλαγή πληθυσμών πέρασε με την οικογένειά της στη δυτική Θράκη. Ένιωθα πολύ τυχερή που είχα τους παππούδες μου σπίτι. Είχαν και οι δύο ταλέντο στην αφήγηση. Ο παππούς μου Ανεστός μας μάζευε και μας αφηγούνταν “γεγονότα”. Τα γεγονότα ήταν πραγματικές ιστορίες που τις έζησε ο ίδιος. Η γιαγιά, πάλι, είχε μια απίστευτη ικανότητα να θυμάται παραμύθια και να τα αφηγείται με τόση νοστιμάδα, που μας καθήλωνε. Εκατοντάδες παραμύθια άκουσα από τη γιαγιά μου. Μεγαλώνοντας τα καταχώνιασα σ’ ένα συρτάρι της μνήμης και τα άφησα εκεί μέχρι που αποφάσισα την καταγραφή τους.Το δεύτερο μέρος έχει παραμύθια που συνέλεξα η ίδια. Όπου πήγαινα κι όπου βρισκόμουν, ρωτούσα αν ξέρουν να μου πουν κανένα παραμύθι. Τις περισσότερες φορές, δεν πετύχαινα κανένα αποτέλεσμα και γύριζα με άδεια χέρια ή μάλλον με άγραφη κασέτα. Οι άνθρωποι δύσκολα ανοίγονται σε αγνώστους. Κατέγραψα και μερικές μικρές ιστορίες, που άκουσα και νομίζω πως εντάσσονται και αυτές στο χώρο των λαϊκών παραμυθιών. Μερικές από αυτές τις θυμάμαι από παλιά και άλλες μου τις αφηγήθηκαν, όταν αναζητούσα παραμυθάδες. Οι μικρές αυτές ιστορίες είναι πολύ πιθανόν να συνέβησαν κάποτε και με το πέρασμα των χρόνων πήραν τη μορφή μύθου, έγιναν “μύθια”.