Παραδοσιακή κεραμική της νεότερης Ελλάδας

Αυτός ο τόμος είναι ένα έργο αγάπης. Όπως εξηγεί η συγγραφέας, το ενδιαφέρον της για τους παραδοσιακούς αγγειοπλάστες ξεκίνησε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’60, μια περίοδο κατά την οποία πολλοί απ’ αυτούς εξασκούσαν ακόμα την τέχνη τους.Κατά τη διάρκεια μιας εικοσαετίας, περίπου, η Μαρία μάζεψε με τόση επιμέλεια και προσοχή ένα μεγάλο αριθμό πληροφοριών για όλες τις πλευρές της ζωής και του έργου αυτών των αγγειοπλαστών, που τώρα συνθέτουν αυτόν τον τόμο. Άξιζε να περιμένουμε ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Η Μαρία, σαν επαγγελματίας κεραμίστρια, μελέτησε προσωπικά και περιέγραψε λεπτομερώς τους αγγειοπλάστες και τα εργαστήρια τους σε όλη την Ελλάδα. Όπως περιμένει κανείς, τα πιο γνωστά κέντρα παραγωγής, τα Βουνάρια στη Μεσσηνία, η Σίφνος στις Κυκλάδες, το Μαρούσι στην Αττική και το Θραψανό στην Κρήτη. Επίσης, όμως, άλλα λιγότερα γνωστά, όπως στη Θεσσαλία, στα Επτάνησα και στο Ανατολικό Αιγαίο, παρουσιάζονται εδώ για πρώτη φορά. Η Μαρία παρουσιάζει όχι μόνο τους τρόπους εργασίας, τα υλικά και τα αντικείμενα της παραγωγής των αγγειοπλαστών, αλλά και την κοινωνική οργάνωση των εργαστηρίων σ’ ένα ιστορικό πλαίσιο. Το κείμενο συνοδεύεται από εξαιρετιτά αρχιτεκτονικά σχέδια και φωτογραφικό υλικό.[…](από τον πρόλογο του βιβλίου)