Παγκοσμιοποίηση και πολιτική στρατηγική

Στα τέλη του 20ού αιώνα ο μαρξιστής θεωρητικός Fredric Jameson απομακρύνεται από τις μελέτες του για το μεταμοντέρνο και θέτει υπό εξέταση το καυτό πολιτικό και θεωρητικό ζήτημα της λεγόμενης “παγκοσμιοποίησης”. Η εξέταση αυτή θα θέσει υπό διερώτηση τις αντινομίες και τις αντιφάσεις του φαινομένου αναδεικνύοντας την ιστορική μετατόπιση του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού σε πέντε συναφή επίπεδα: το τεχνολογικό, το πολιτικό, το πολιτισμικό, το οικονομικό και το κοινωνικό. Γράφοντας σε μία συγκυρία όπου ακόμη δεν είχε διαφανεί η τρέχουσα παγκόσμια οικονομική και πολιτική κρίση, ο Jameson θα διατυπώσει καίρια ερωτήματα και θα αναδείξει την ιδιάζουσα συνύφανση του εθνικού και υπερεθνικού στοιχείου στην πολιτική θεωρία και πράξη που φιλοδοξεί να αντισταθεί στο παγκοσμιοποιημένο καπιταλιστικό σύστημα, επισημαίνοντας τους κινδύνους μιας μερικής πολιτικής στρατηγικής και μιας εθνικιστικής αντίδρασης στο υπάρχον.”Το θέμα αυτό, όμως, μας θυμίζει ένα καίριο ζήτημα σε κάθε συζήτηση για την παγκοσμιοποίηση: είναι πραγματικά αναπόφευκτη;Μπορούν άραγε οι διαδικασίες της να εμποδιστούν, να αλλάξουν κατεύθυνση ή να αναστραφούν; Μπορούν κάποιες περιοχές, ή ακόμη και ολόκληρες ήπειροι, να αποκλείσουν τις δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης, να αποσπαστούν ή να ‘αποσυνδεθούν’ από αυτήν;”Fredric Jameson