Οθέλλος ο μαύρος της Βενετίας

Το Κακό έχει βρει στον “Οθέλλο” το έργο του· με τον “Οθέλλο” πιστοποιείται, μέσα από την αναλλοίωτη διάρκεια τού έργου, μέσα από την ακατάβλητη αντοχή τού ποιητικού λόγου, η αναλλοίωτη διάρκεια τού Κακού, η ακατάβλητη αντοχή τού δαιμονικού λόγου. Με τον “Οθέλλο” καταδεικνύεται, επισφραγισμένο από κορυφαία ποιητική διάνοια και κατοχυρωμένο από ύψιστο γλωσσικό επίτευγμα, ότι το Κακό δρα πανίσχυρο σ’ έναν κόσμο που δεν διαθέτει καμία αντίστοιχη δύναμη για να το αντιμετωπίσει και να το αναχαιτίσει. Η παντοδυναμία αυτή αποκορυφώνεται, επιγραμματικά, με μία εκτίναξη ποιητικής ευθυβολίας που αποκτά ισχύ φυσικού νόμου: ο Ιάγος, όταν ο Οθέλλος τον μαχαιρώνει, απαντά: “Αιμορραγώ, κύριε, αλλά δεν σκοτώνομαι”.