Όταν η λήγουσα είναι μακρά…

Η θεωρία του Χάους στηριγμένη σε μαθηματικά μοντέλα διατείνεται ότι πολλά από τα σημερινά γεγονότα έχουν μια ευαίσθητη εξάρτηση από προηγούμενα, ακόμη και το πέταγμα μιας πεταλούδας στην Βραζιλία, μπορεί να δημιουργήσει σταδιακά έναν τυφώνα στην Ευρώπη! Επιχειρώντας μια αναγωγή στη ζωή μας, μπορούμε να ισχυριστούμε ότι, αν κάτι πήγαινε στραβά στην πρώιμη ζωή του παππού μας, μάλλον δεν θα υπήρχαν οι γονείς μας, άρα κι εμείς. Έτσι, λοιπόν, δεν θα γνωρίζαμε τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Ιάκωβο Καμπανέλλη, τον Χρίστο Τσολάκη, δεν θα χαϊδεύαμε το σκάφος ενός μπουζουκιού, δεν θα παίζαμε Καραγκιόζη, δεν θα βλέπαμε όνειρα, δεν θα επισκεπτόμασταν το Νταχάου, δεν θα σκοτιζόμασταν με διάφορες ιστορίες κοινωνικής τρέλας, δεν θα μας ενδιέφεραν οι δίαιτες με δαμάσκηνα και στραγάλια, δεν θα χωρατεύαμε με τις παλιοπαρέες, δεν θα γνωρίζαμε παιδιά και εγγονό, δεν θα ζηλεύαμε το πέταγμα των πουλιών, δεν θα ήταν αναγκαίες οι εθελοντικές μας προσφορές, δεν θα υπήρχε κίνδυνος να πετροβολήσουμε τη μάνα μας…Ευτυχώς που όλα πήγαν κατ’ ευχήν και υπάρχουμε πλέον, για να αφηγούμαστε γεγονότα από το δρομολόγιο προς την Ιθάκη, ενώ απολαμβάνουμε ακόμη το φως και τη μελωδία της ζωής!!!