Όταν η αγάπη γίνεται προσευχή

[…] “Η προσευχή” λέει ένας φιλόσοφος , “είναι η πιο αβρή, η πιο αγνή, η πιο μελωδική γλώσσα της ψυχής”. Αυτήν ακριβώς τη γλώσσα χρησιμοποιεί στο έργο της αυτό η ποιήτρια κυρία Κακογιαννάκη. Όλες οι προσευχές της που περιέχονται σε αυτό είναι ένα ξεχείλισμα της ψυχής της, ένα άρωμα ευγνωμοσύνης και ευχαριστίας στον Θεό και μαζί στον Χριστό και στην Παναγία, που ένα μεγάλο μέρος τους απευθύνεται και στα ιερά αυτά πρόσωπα, που είναι, μάλιστα, εξαιρετικά αγαπητά στα παιδιά. […]Γιάννης Σμυρνιωτάκης