Ως το ανέφικτο

ΛΕΥΚΗ ΣΕΛΙΔΑΤίποτα πιο παρήγοροαπ’ τη λευκή σελίδα·σεντόνι απλωμένο πάνω απ’ τα λάθη σουαφρόςσκεπάζει σκοτάδια και βάθη σου. Τίποτα πιο τρομακτικό·πελώρια αυλαίατρέμει μπρος στα φώτα η αλήθεια σουάδεια σκηνή και πώς να στήσεις τα φανταχτερά τα παραμύθια σου;Σ’ έρημο απέραντη βαδίζουν γυμνάτου μυαλού σου τα πλάσματα.Σε μια στάλα γης πώς να στριμώξεις θεούς και φαντάσματα;Ποδιά νωπή κι αγκαλιάμέσα της σβήνουν οι λυγμοί σουθάλασσα χαρωπήνα την οργώνει τρελοκάικο η ψυχή σου! Χώμα τραχύζητά το δάκρυ και τον ιδρώτα σου. Διστάζεις; Λες πως είν’ ο ήλιος αψύς,πως οι πέτρες ματώνουν τα πόδια σου;Με υπεκφυγές μην το μιάνεις…Σκάβε και πότιζε ολοένα!Άλλη γη, πιο γόνιμη για σένα,δεν θα βρεις.