Ορθός λόγος και κοινωνική πρακτική

Περιέχονται τα κείμενα:Εισαγωγή:1. Ορθολογισμός: η κοινωνιολογική διασάφηση2. Ορθολογισμός: η γλωσσική σημαντικήΙ – Ορθολογισμός και Απελευθέρωση1. Άρνηση του μεταφυσικού δογματισμού2. Αναίρεση της μυστικιστικής αυθαιρεσίας 3. Απομυθοποίηση4. Απελευθέρωση από τη φύση και το ένστικτοII – Ορθολογισμός και Αλλοτρίωση1. Αφαιρετική εκδοχή της ανθρώπινης μονάδαςα. Αυτονόμηση των μεθόδων παραγωγής β. Η μαρξική εκδοχή της αλλοτρίωσηςγ. Η γενίκευση της αφαιρετικής εκδοχής 2. Η τεχνολογία ως λογική της κυριαρχίαςα. Ο “εργαλειακός” χαρακτήρας του ορθολογισμούβ. Η “λειτουργική” επαλήθευσηγ. Η μαθηματική αποδοτικότηταδ. Η ολοκληρωτική οργάνωση 3. Ο ορθολογικός δογματισμόςα. Η καντιανή αφετηρίαβ. Θετικισμόςγ. Αιτιοκρατία δ. Φετιχισμός της επιστήμης III – Ορθολογισμός και Κριτικισμός1. Το αδιέξοδο του συνεπούς κριτικισμού2. Οι προτάσεις του Popperα. Μεθοδολογικός νομιναλισμόςβ. “Βήμα προς βήμα κοινωνική μηχανική”γ. Η αρχή της διαψευσιμότητας 3. Η απειλή του σχετικισμού IV – Παρένθεση: Είναι δυνατή μια “Κριτική Οντολογία”;1. Η έννοια της σχέσης στον πρώιμο Μαrxα. Η βιολογική ατομικότητα ως γεγονός σχέσηςβ. Η υποκειμενική συνείδηση ως γεγονός σχέσηςγ. Η ανθρώπινη δημιουργικότητα ως γεγονός σχέσηςδ. Η ατομική ύπαρξη ως κοινωνικό γεγονός2. Η κριτική διερεύνηση της υποκειμενικής αυτογνωσίας (Lacan)α. Ο αναφορικός χαρακτήρας του ασυνειδήτουβ. Η επιθυμία ως πρωτογενής αφετηρία του γεγονότος της σχέσηςγ. Η αλλοτρίωση του υποκειμένου ως υποταγή στο νόημα3. Συμπερασματικές συντεταγμένες V – Ορθολογισμός και Αποφατισμός1. Αποφατική χρήση του ορθού λόγουα. Ταύτιση του αληθεύειν με το κοινωνείνβ. Οριοθέτηση μεθόδου και στόχωνγ. Σχετικότητα και κοινωνική λειτουργικότητα του ορθολογισμού2. Κοινωνική δυναμική του αποφατικού λόγουα. Χειραφέτηση από την “ιδιοκτησία” της λογικήςβ. Αποδέσμευση από την επαγγελματική αυθεντίαγ. Εξισορρόπηση εμπειρίας και λογικήςVI – Αποφατικός Ορθολογισμός και Πολιτική Πράξη1. Ελευθερία επιλογών και ελευθερία από την αλλοτρίωση α. Το αίτημα της “άμεσης δημοκρατίας”β. Παραγωγική διαδικασία και υποκειμενική ετερότητα γ. Ο σεβασμός της αποτυχίας 2. Πολιτική τέχνη και θεσμοί α. Η αυτονόμηση των θεσμώνβ. Η καταφατική προοπτικήγ. Η αποφατική “τέχνη” της πολιτικήςΑλφαβητικό ευρετήριο