Ορέστης

Α! Εσείςθεές του τρόµου που γρήγορα πετάτε,µαινάδες φτερωτές,που δεν σας κυβερνάει ο Βάκχος,αλλ’ είστε το κοπάδι του θρήνου και της οιµωγής,µελανόµορφες Ευµενίδες, που σχίζετε τον άπειρο αιθέραεκδίκηση γυρεύοντας να πάρετε,εκδίκηση για αίµα και για φόνο,σας ικετεύω, εκλιπαρώ, του Αγαµέµνονα τον γιολυτρώστε απ’ τη µανία,γιατί ‘ναι αξιολύπητος,αλίµονο – τι πάθηµα του ήτανε γραφτό,στον τρίποδα όταν µίλησε ο Φοίβος,κι αντήχησε ο χρησµός,κι αυτός τον άκουσε γονατιστόςπάνω στο χώµα το ιερόστον οµφαλό του κόσµου.