Οψοποιών μαγγανείαι ήγουν καλογηρική μαγειρική και ζαχαροπλαστική

[…] Οι συνταγές αυτές είναι προϊόν πείρας τριάντα και πλέον χρόνων. “Εν λοπάσι και χύτραις πέπνιγμαι”, για να θυμηθώ τον Αριστοφάνη. Είναι συνταγές δοκιμασμένες στην πράξι, στο τηγάνι και στην κατσαρόλα. Δεν είναι του γραφείου. Απουσιάζουν όμως οι κρεατοσυνταγές γιατί τα μοναστήρια δεν κρεωφαγούν, οπότε αγνοούμε και τους τρόπους μαγειρεύματος. Και μια γενική συνταγή: Ο οδηγός μαγειρικής δεν κάνει τον μάγειρο, ως ουδέ μία γραμμή τον γεωμέτρην ή εις πλους τον θαλάττιον (τον θαλασσόλυκο) για να θυμηθούμε τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο. Η μαγειρική είναι παράδοσις και ταπείνωσις. […](από τον πρόλογο του βιβλίου)