Όψεις του θεσμού της δουλείας στους διαλόγους του Δίωνα Χρυσόστομου

Ο Δίων Χρυσόστομος γεννήθηκε στην Προύσα της Βιθυνίας περί το 40 μ.Χ και πέθανε περί το 120 μ.Χ. Όπως οι περισσότεροι από τους διανοούμενους της εποχής του, καταγόταν από αριστοκρατικούς προγόνους. O σπουδαίος αυτός ρήτορας που κέρδισε επάξια τον τίτλο του “Χρυσόστομου” ξεκίνησε την σταδιοδρομία του ως “σοφιστής” αλλά αργότερα προσχώρησε στην φιλοσοφία. Η ζωή και η σκέψη του άλλαξαν ριζικά εξαιτίας των πολιτικών του περιπετειών. Υποχρεώθηκε από τον αυτοκράτορα Δομιτιανό να περιφέρεται εξόριστος και να εκτελεί χειρωνακτικές εργασίες για να ζήσει. Η καταδίκη αυτή τον ώθησε να επιδεικνύει συμπάθεια προς τους ανθρώπους της εργατικής τάξης. Το έργο του αντανακλά τις αντιφάσεις που δημιουργούνται από την αντίθεση ανάμεσα στην στωική φιλοσοφική ματιά του και στην σκληρή κοινωνική πραγματικότητα της εποχής του, καθώς και ανάμεσα στην σταθερή κοινωνική του θέση ως πλούσιου γαιοκτήμονα και την προσωρινή του ως περιπλανώμενου εξόριστου. Το βιβλίο του δρ αρχαίας ιστορίας Κωνσταντίνου Μαντά δεν ανιχνεύει απλά το θεσμό της δουλείας στους λόγους του Δίωνα Χρυσόστομου. Επεκτείνεται σε μια κριτική διερεύνηση του απάνθρωπου αυτού θεσμού ξεκινώντας από τους ομηρικούς χρόνους στην Ελλάδα και φτάνοντας μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.