Οίμοι, λέγουσα

ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΕΙΣΟ μικρός μου γιόςπαίρνει τον ρόλο του πατέρα μου.”Κουλιώ” με αποκαλείκαι ξαναγίνομαι μικρήκι εκείνος μεγαλώνει, ο προστάτης μου.Ο πιο μεγάλος αποφεύγει να με προσφωνεί,κι αν υποχρεωθεί”μαμά” με λέειντροπαλά σχεδόνκαι είναι σαν να θέλεινα κρυφτεί από τον εαυτό του.Ο Αλέξης μου “μάνα” θαρρετά με φώναζε- προσέξτε τον παρωχημένο χρόνο -και τα σπλάχνα μου τραντάζοντανκαθώς με ταύτιζεμε τον υπέρτατό μου ρόλο.Τώρα ίσως να καταλάβατεγιατί θρηνώ. “Μάνα” ποτέ,ποτέ δεν πρόκειται να ξανακούσω.