Οι πλειστοί άνθρωποι κακοί;

Τα ανθρώπινα ελατήρια παραμένουν ταπεινά σε κάθε υφής ερέθισμα; Στην αφετηρία του ατομικού δράματος, ατολμία, εκδίκηση και συμφέρον σημαδεύουν την θεραπεία της ίδιας πληγής; Τιμωρία και λύτρωση χορεύουν στο κουφάρι του αυτού υποκειμένου; Οι πρωταγωνιστές θριαμβεύουν επειδή γεννήθηκαν κομπάρσοι; Η τελεία προαποφασίζεται ή επισφραγίζει; Οι σελίδες που πέρασαν αρκούν για να καταργηθούν τα ερωτηματικά, είτε της έκφρασης, είτε της σκέψης; Αν ο Βίας ο Πριηνεύς είχε δίκιο τότε “Οι πλείστοι άνθρωποι κακοί”. Αν πάλι όχι…;