Οι μαριονέτες

Σπάνια είναι τα κείμενα που μιλάνε για το θέατρο. Ακόμη σπανιότερα εκείνα που μας βάζουν μονομιάς μπροστά σε αυτό που στο θέατρο είναι σκανδαλώδες, ανήκουστο, είτε μάλιστα αδύνατο. Το δοκίμιο του Kleist “Περί του θεάτρου των μαριονετών” (“Uber das Marionettentheater”) είναι αναμφίβολα ένα από αυτά (τα λίγα) – πλάι, για παράδειγμα, στην “ομιλία για ηθοποιούς” του ‘Αμλετ, σε ορισμένες “περιπλανήσεις” (“divagations”) του Mallarme, στο “Θέατρο και το είδωλό του” του Artaud, και στην “Παράξενη λέξη τ…” (“L’ etrange mot d’…”) του Genet.Εν τούτοις, το δοκίμιο αυτό του Kleist είναι ένα κείμενο περιστασιακό. Ανήκει στα πολυάριθμα κείμενα που έγραψε ο Kleist για τα “Berliner Abendblatter”, την ημερήσια εφημερίδα που ίδρυσε με τον Adam Muller στο Βερολίνο το 1810 και που δεν συνέχισε την έκδοσή της παρά για έξι μήνες (από τον Οκτώβριο ως τον Μάρτιο του 1811). Δημοσιεύτηκε σε τέσερις συνέχειες, από τις 12 ως τις 15 Δεκεμβρίου του 1810, σαν τα ανέκδοτα και το αστυνομικό δελτίο που συνήθιζε να συντάσσει ο δημοσιογράφος Kleist. […](από το δοκίμιο του Bernard Dort, “Ένας γύρος του κόσμου”, που γράφτηκε ειδικά για την ελληνική έκδοση· απόδοση: Βίκτωρ Αρδίττης)