Οι επιβάτες του φεγγαριού

Ο Στέφανος “είχε φτάσει ναυαγός και ελεύθερος”. Έτσι αρχίζει το μυθιστόρημα· και στη συνέχεια αποκαλύπτεται ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος, με το συνηθισμένο όνομα, και πού έχει φτάσει. Είναι ένας καθημερινός, γήινος άνθρωπος. Αλλά ξαφνικά βρίσκεται μπροστά στο τέλος του συνηθισμένου εαυτού του, και πρέπει να αντιμετωπίσει αυτόν τον Άλλο που κατοικούσε μέσα του -και τις ευθύνες του. Εκείνον που ενέδιδε στην καθημερινότητα. Αυτή την καθημερινότητα που τον έχει ακολουθήσει με τα σπαράγματά της έως εδώ. Και που συνεχίζει να του επιτίθεται με τη μορφή της Γυναίκας. Τρυφερή, επίμονη, σαγηνευτική, ωραία και ξένη. Μόνο που δεν είναι Εκείνη. Θα συνεχίσει την αναζήτησή της μέσα από τα ερείπιά του. Ηττημένος και ελεύθερος.