Οχυρό Ρούπελ

[…] … δεν είναι ένα βιβλίο ιστορίας ούτε απευθύνεται σε μελετητές ιστορίας. Απευθύνεται μάλλον στους νέους, στα παιδιά μας, που πρέπει να μάθουν ή που δεν πρέπει να ξεχάσουν το σπουδαίο παρελθόν αυτής της μικρής περιοχής, που όμως είχε δυσανάλογα μεγάλη προσφορά σ’ αυτό που υπερήφανα ονομάζουμε πατρίδα και Ελλάδα. Κι αυτό γιατί δεν υπάρχει μέλλον για το λαό που δε γνωρίζει ή έχει ξεχάσει το παρελθόν του. … είναι μία πρόκληση και συγχρόνως πρόσκληση σ’ όλους όσους βρίσκουν αληθινό νόημα περνώντας την πόρτα ενός μουσείου ή προσεγγίζοντας έναν ιστορικό τόπο…. είναι τέλος, απόδοση οφειλόμενης τιμής σ’ αυτούς που χάθηκαν στα φατνώματα των πολυβολείων χωρίς να γνωρίζουν το μέγεθος της προσφοράς τους σ’ αυτή τη χώρα, όπου με το μεγαλείο της ψυχής τους με τη θυσία τους επικύρωσαν το δικαίωμα του λαού της να ζήσει ελεύθερος…(“αντί προλόγου” από τους συγγραφείς του βιβλίου)