Ό,τι απέμεινε από την ελιά του Πλάτωνα

“Annus horribilis”, δηλαδή φριχτή χρονιά χαρακτηρίζει ο συγγραφέας το 2012 στην εναρκτήρια πρόταση του βιβλίου του, δίδοντας έτσι το χρονικό στίγμα των διαλόγων που ακολουθούν.Δυο παλιοί φίλοι, με γνώσεις φιλοσοφίας της Ιστορίας, συναντιούνται τακτικά και “διαλέγονται” κατά τα πρότυπα των πλατωνικών διαλόγων. Βρίσκονται και οι δυο στη δύση της ζωής τους, άρα φέρουν μνήμες διαφορετικές από τις “εκσυγχρονισμένες” και είναι φορείς ενός παλαιότερου και ανθρωπιστικά πλουσιότερου σταδίου ελληνικού πολιτισμού.Έχουν επιλέξει για τις συναντήσεις τους, σαν ο καιρός το επιτρέπει, το όχι άμοιρο συμβολισμού παρκάκι, όπου βρίσκεται ή βρισκόταν η λεγόμενη “ελιά του Πλάτωνος”. Εκείνο το αρχαίο δέντρο που είδε -ποιος ξέρει τι- κατά το πέρασμα των εκατονταετηρίδων. Πάντως, κατά τον περασμένο αιώνα, είδε να ζώνεται από ένα άξενο περιβάλλον φυσικής καταστροφής και μετά ένα λεωφορείο (!) να πέφτει πάνω του και να το καταστρέφει. Και στο τέλος, σαν άρχιζε ο χειμώνας του “annus horribilis”, κάποιοι να οικειοποιούνται το σπασμένο μέρος του κορμού του, εκείνο που βρήκε τον θάνατο από το μοιραίο τροχοφόρο, για να το κάνουν… καυσόξυλα.Για μια παρόμοια πορεία της πατρίδας τους, της πατρίδας μας, “διαλέγονται” οι δυο φίλοι, και προσπαθούν να αποσαφηνίσουν οδηγούς σκέψης και στοχασμού για την σημερινή τραγική μας κατάσταση, μέσα από τις διδαχές της πλατωνικής φιλοσοφίας και της παγκόσμιας Ιστορίας.