Ο θρήνος στην περιοχή Μελιγαλά Μεσσηνίας

“Στη ζωή τους οι άνθρωποι στέκουν ευλαβικά σε δυο σπουδαία γεγονότα, στον γάμο της χαράς και του κεφιού, που τον τιμούν με τα δημοτικά μας χαρούμενα τραγούδια και στον θάνατο, που οι γυναίκες θρηνούσαν από παλιά με τα μοιρολόγια, τα άσματα της λύπης και του πόνου. Σε αυτά αλλάζει ο σκοπός και ο τόνος της φωνής και λέγονται μόνο για τον θάνατο και τον μεγάλο πόνο του χωρισμού και της απώλειας για τα αγαπημένα πρόσωπα που δεν θα ξαναδούμε, γιατί, αυτός ο χωρισμός δεν είναι προσωρινός αλλά είναι το τέλος της ίδιας της ζωής…”Βασιλική Ρηγοπούλου – Μουρίκη