Ο νους δεν έχει φύλο

[…] Από την Αρχαία Ελλάδα μέχρι τις ημέρες μας οι γυναίκες μιλούν και γράφουν ή εκφράζονται παντοιοτρόπως έστω και αν δεν ακούονται. Σε άλλα πανεπιστήμια ανθούν οι γυναικείες σπουδές και τα γυναικεία θέματα και ενθαρρύνονται οι γυναίκες επιστήμονες και ερευνήτριες, εκτός αυτού των Αθηνών που αν δεν είσαι η σύζυγος, η κόρη, η φίλη ή η κουμπάρα ενός πρωτοκλασάτου καθηγητή, ή αν δε κοσμείσαι από τα “χαρίσματα”του κόλακα και του υποκριτή, δεν βλέπεις φως. Θλιβερό παράδειγμα οι θρασύτατες κυρίες του αγγλικού τμήματος και κάποιες άλλες φίλες και ευνοούμενες των πριν και νυν αντιπρυτάνεων ή άλλων παραγόντων που ροκάνισαν τα χρήματα ευρωπαϊκών προγραμμάτων χωρίς σπουδές ανάλογες και υποδομή. Αλλά και στο παρελθόν τα “άρπαζαν” προνομιούχοι και πανίσχυροι καθηγητές του ΦΠΨ άσχετοι ως προς το θέμα.[…] (από τον πρόλογο της συγγραφέως)