Ο λόγος μόνο μου όπλο

[…] Ο Διονύσης Μαρκαντωνάτος επιλέγει στην παρούσα έκδοση ένα απόσταγμα του ποιητικού του βίου που αριθμεί μέχρι σήμερα δεκαοχτώ αμιγώς ποιητικές συλλογές, ανάμεσα στο υπόλοιπο έργο του. Κι αυτό συμβαίνει σε μια στιγμή που ο ίδιος παραμένει ποιητικά ενεργός και παραγωγικός – ίσως παραγωγικότερος από ποτέ. Μ’ αυτό το δεδομένο, η αναδρομή που επιχειρείται εδώ, δεν είναι οπωσδήποτε η οριστική κατάθεση ενός προσωπικού ποιητικού corpus, ούτε σηματοδοτεί το τέλος ή την αρχή μιας περιόδου (οι “περίοδοι” άλλωστε ενός λογοτέχνη συχνά προσδιορίζονται μεταγενέστερα και πάντοτε ερήμην του από την επιστήμη).Είναι ένα βλέμμα προς τα πίσω ενός καπετάνιου που προχωράει με ταχύτητα και δυναμισμό στις άγνωστες θάλασσες της ποίησης προς την κατάκτηση της προσωπικής του Ιθάκης, του προσωπικού του ποιητικού οράματος. Κι ενώ προχωράει το “ωραίο ταξίδι” ρίχνει μια ματιά στις μέχρι τώρα αποσκευές του, ό,τι κουβαλάει απ’ τη μικρή του πατρίδα, αλλά και όσα λάφυρα κατέκτησε στη διάρκεια του ταξιδιού – στο έρμα που κρύβει στο αμπάρι του, έρμα απαραίτητο για να πορευτεί ακόμη παραπέρα. […] (Ηλίας Α. Τουμασάτος)