Ο κινηματογράφος της παρατήρησης

Ενώ χαιρετίστηκε σαν μια ριζοσπαστική εξέλιξη στον χώρο του ντοκιμαντέρ και του εθνογραφικού σινεμά, ο κινηματογράφος της παρατήρησης επικρίθηκε για την -υποτίθεται- αποστασιοποιημένη κάμερά του, η οποία αντικειμενοποιεί τα υποκείμενα που παρακολουθεί. Η Anna Grimshaw και η Amanda Ravetz μάς προσφέρουν την πρώτη ιστορική και εμπεριστατωμένη αποτίμηση αυτού του κινηματογραφικού ρεύματος, εξετάζοντας τα έργα, τους κινηματογραφιστές και τους θεωρητικούς του – από τον Andre Bazin και τους Ιταλούς νεορεαλιστές, μέχρι το αμερικανικό cinema verite της δεκαετίας του ’60 και τις εθνογραφικές ταινίες των Herb Di Gioia, David Hancock και David MacDougall. Εξετάζουν επίσης συγκεκριμένα έργα της Εύας Στεφανή, του David MacDougall, και των Ilisa Barbash και Lucien Castaing-Taylor. Οι συγγραφείς μιλούν για τη σημασία του έργου της παρατήρησης στην ανάδυση της πειραματικής ανθρωπολογίας, υποστηρίζοντας πως αυτό το μέσο αντιπροσωπεύει μια ανθρωπολογία επιστημολογικά προκλητική.