Ο εχθρός είναι η αδράνεια

Σε μια εποχή όπου έχει πυκνώσει η δημόσια συζήτηση για την κρίση, αλλά χωρίς πρακτικό συμπέρασμα. σε μια φάση όπου όλοι μιλούν για επείγουσα δραστηριοποίηση, αλλά χωρίς πραγματική κίνηση των πραγμάτων. σε μια συγκυρία όπου ο πολιτικός λόγος απαξιώνεται, αλλά και ο δημοσιογραφικός δεν πάει πίσω – μια πρωτοβουλία των σεμιναρίων πολιτικής επικοινωνίας της Λέγειν&Πράττειν έφερε μαζί δυο δεκάδες συζητητών. Να διερωτηθούν: Αρκεί η σωτηρία της οικονομίας; (που έχει ταχθεί πλέον ως υπέρτατος στόχος). Ποιος και τι εμποδίζει τις μεταβολές; (τις οποίες όλοι προαναγγέλλουν, ως διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, ως ριζική αλλαγή) Διοικητική ή πολιτική θα πρέπει να είναι η διακυβέρνηση; (στα χρόνια του Μνημονίου, της Τρόικας, του Μεσοπρόθεσμου, του Εφαρμοστικού Νόμου κοκ.).Το συμπέρασμα της συζήτησης – “ζύμωσης” θα λέγαμε σε παλιότερες εποχές – που πήρε κάποιες στιγμή περίεργη τροπή, ήταν ότι ο εχθρός είναι ένας: η αδράνεια.