Ο Χρήστος Μαντίδης αναβιώνει το σερραϊκό τραπέζι

Οι πρώτες ύλες των χωριών σηματοδότησαν τη νόστιμη μαγειρική των ντόπιων, που χαρακτηρίζεται από απλότητα, ενώ η ανάγκη, σιωπηλός υποκινητής, επεξηγεί τη γευστική γκάμα της και τη μεταμόρφωση του απλού σε σημαντικό. Οι συνθήκες ζωής, η σκληρή αγροτική δουλειά, και η εξέλιξή τους δικαίωσαν την παραδοσιακή γεύση, που διατηρήθηκε αναλλοίωτη σχεδόν στο πέρασμα του καιρού. Μελετώντας τη σήμερα σε βάθος, μας ξαφνιάζει με το χαρακτήρα, την ένταση και τη συσχέτισή της με την επιβίωση, τις γιορτές, την πίστη…Η αστική μαγειρική αποτελεί ένα ξέχωρο μωσαϊκό ομορφιάς και πρωτοτυπίας με άλλα χαρακτηριστικά και βαρύτητα.”Φορώντας” μια κουλτούρα κόντρα στα ζόρια της ζωής, οι πρόσφυγες άφησαν αποτύπωμα. Η μαγειρική τους πιο σύνθετη τεχνικά, πιο τολμηρή, επηρέασε τους ντόπιους στο διάβα τους. Στη Σερραϊκή γαστρονομική παράδοση, πάντως, η αξία βρίσκεται στη νοστιμιά της πρώτης ύλης, που σιγά σιγά ατονεί, στο νοιάξιμο για τη λεπτομέρεια, που μπορεί να καθοδηγήσει κάποιον στην εξαίσια αναβίωσή της, και στην τελική γεύση, με αποδέκτη την πείνα, άγνωστη πια…O Χρήστος Μαντίδης μελετώντας το Σερραϊκό τραπέζι ενισχύει τη διαπίστωση πως το φαγητό καθρεφτίζει την αγωνία όλων των ανθρώπων ενός τόπου και έχει σκοπό να οριοθετήσει το τραπέζι τους ως σημείο συνάντησης χαράς και λύπης, ως άγραφο καθεστώς παντός καιρού…