Ο Αθηναίος

Έτος 1823, στην πόλη Μπενάρες, στη βόρειο Ινδία. Πρωταγωνιστές ο Δημήτριος Γαλανός και ο Ρώσος Πέτρος Φιεντέρωφ. Ο Γαλανός ήδη ζει στο Μπενάρες από το 1792. Ως συνήθως, είναι αφοσιωμένος στη συγγραφή, στις μεταφράσεις Σανσκριτικών κειμένων, απ’ τα οποία πολλά έχει ήδη μεταφράσει, όπως το “Bhagavadgita” και το “Κανάκυα”. Μέρες Πάσχα. Αυτές τις μέρες βρίσκεται στο Μπενάρες ο Καπετάν Νικόλας, απ’ τη Ζάκυνθο. Είναι ένα αμφισβητούμενο πρόσωπο, με ένα “πολύχρωμο”, εκρηκτικό παρελθόν. Ο Γαλανός, με συγκίνηση τον καλοδέχεται, τον εμπιστεύεται, παρά τις αντιρρήσεις του Ρώσου Φιεντέρωφ. Οι Άγγλοι εξακολουθούν να υποπτεύονται κάπως τον Γαλανό, αν και δεν είναι πλέον υπό επιτήρηση. Κύριος λόγος που υποπτεύονται τον Γαλανό είναι η προτίμησή του να κάνει παρέα μόνο με Ινδούς με μόνη εξαίρεση αυτήν του Ρώσου. Στον κοινωνικό κύκλο του Γαλανού έχουμε και την οικογένεια Σουνίλ. Ο Σουνίλ είναι ένας φοβητσιάρης υποχονδριακός. Η γυναίκα του Σουνίλ είναι πολύ πιο νέα απ’ αυτόν. Ο Πέτρος ο Ρώσος φοβάται μήπως πεθάνει ο Σουνίλ και αναγκαστεί η γυναίκα του, λόγω απαράδεκτων παραδοσιακών συνηθειών, να θυσιαστεί στο βωμό του άντρα της. Τρέφει κάποια αισθήματα γι’ αυτήν ο Ρώσος. Αισθήματα με ερωτήματα. Για τον Γαλανό, μια αίσθηση πως: όλα είναι μάταια τελικά;