Ο Αλέξανδρος και ο θάνατος

“Όμως τι γυρεύει αυτός ο άνθρωπος στην ομάδα του Ραμέζ, τι ζητάει εκεί αυτός ο πολεμιστής – και δεν μπορούσε να είναι τίποτ΄ άλλο εκτός από πολεμιστής, διότι μύριζε μάχη: κατακρατούσε τη μυρωδιά του ιδρώτα, του αίματος και της σκόνης, εκείνη τη μυρωδιά της αρμύρας τριών πολέμων, όπου αναμείχθηκε και η έντονη οσμή του αλόγου και η γλυκιά μυρωδιά του κεριού που ΄χει ποτισμένα τα δόρατα και τα βέλη, τις βαριές σέλες και τις χορδές των τόξων, και η όξινη απόπνοια του σπαθιού που αναδίνει με το τράβηγμα απ΄ τη θήκη αν είναι σφυρηλατημένο στις δίπλες, και η πνοή του κρασιού, και εκείνο το αποπνικτικό άχνισμα της σμίξης των σωμάτων ανδρός και γυναικός, που από τους άνδρες ποτέ δεν σβήνει, ενώ από τις γυναίκες εξατμίζεται αμέσως.”