Ντοκουμέντα και… “ντοκουμέντα”

Παρατηρώ δυστυχώς τους ιστορικούς της φωτογραφίας στην Ελλάδα μέχρι τώρα, να αποφεύγουν να αναφερθούν αναλυτικά στην κοινωνική και πολιτική κατάσταση της χώρας μας την ταραγμένη περίοδο του 1946-1974 και αντίστοιχα να δώσουν την θέση που αξίζει στους φωτογράφους και τους φωτορεπόρτερ εκείνης της εποχής.Φαίνεται ότι δεν αντιλαμβάνονται την αξία της φωτογραφίας ντοκουμέντου την ταραγμένη εκείνη περίοδο, και το καθοριστικό ρόλο που έπαιξε τότε, στη λεγόμενη διαμόρφωση της κοινής γνώμης.Και όμως τώρα, υπάρχουν και παγκοσμίως αντίστοιχες τραγικές αποκαλύψεις για το ύπουλο ρόλο των μέσων μαζικής ενημέρωσης την περίοδο 1989-2002 (για ορισμένους φωτογράφους-δημοσιογράφους-εικονολήπτες).Τελικά η ιστορική έρευνα για την ελληνική φωτογραφία πόσο ακόμη θα περιμένει, για να μπορέσει να γραφτεί αντικειμενικά;Μέχρι πότε θα εξακολουθεί να υπάρχει ο διαχωρισμός “γνωστοί” και “άγνωστοι” φωτογράφοι;Μανώλης Κασιμάτης