Ναυτική γνώση και παιδεία στη νεότερη Ελλάδα

[…] Ο Τάσος Τζαμτζής επιχειρεί μια αναδρομή στην ελληνική ναυτιλία, όπως υπήρχε και λειτουργούσε πριν δύο περίπου αιώνες. Περιγράφοντας με άνεση γλωσσικού χειρισμού, ευκρίνεια και τρόπο γλαφυρό, πως και με ποια βοηθήματα ναυσιπλοΐας ταξίδευαν τα ελληνικά καράβια της εποχής, εκφράζει έκπληξη διαπιστώνοντας ότι η ύλη σε ορισμένα βιβλία θεωρητικής ναυτιλίας των αρχών του 19ου αιώνα παρέμεινε σχεδόν η ίδια με εκείνα που ο ίδιος διδάχτηκε στις επαγγελματικές σπουδές του μεσούντος του 20ού. Άρα για να έχουν τόσο μεγάλη διαχρονική αξία, θα ήταν, συμπεραίνει, τουλάχιστον καλογραμμένα και, κατά συνέπειαν, άξια να επιτελέσουν το σκοπό τους.Αφού, όμως, ιστορικά αμφισβητείται η σε βάθος μόρφωση των ελλήνων ναυτικών της εποχής εκείνης (αρχές του 19ου αιώνα), η πρώτη ερώτηση που θέτει στον εαυτό του ο συγγραφέας είναι: “Σε ποιους ήταν δυνατόν να απευθύνονται (εκείνα τα πρώτα βοηθήματα θεωρητικής ναυτιλίας) -αν σκεφτεί κανείς το κόστος της εκτύπωσής τους και τις δυσκολίες διάθεσής τους στους ναυτίλους της εποχής; […](από τον πρόλογο του Ευθ. Ν. Μητρόπουλου)