Μου γνέφουν

Ένα παζλ ομοιογενών, συγγενών, αλλά και απολύτως ετερογενών και ασχέτων μεταξύ τους θραυσμάτων – ανασυρμένων από έναν κατακερματισμένο, αλλοπρόσαλλο και καταποντισμένο κόσμο – φαίνεται να είναι τούτη η ποιητική συλλογή, όπου η προσωδία δεν περιορίζεται σ’ ένα ρόλο απλώς διακοσμητικό, αλλά χρησιμεύει ως η συγκολλητική ουσία που καθορίζει κατά κάποιον τρόπο τη σχετική κατά κανόνα, αλλά και απόλυτη κάποτε, τυχαιότητα της συγκόλλησης.