Μοιρολόι για τον Ιγκνάθιο Σάντσεθ Μεχίας

Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΚΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣΤον είδαν που περπάταγε μονάχος του με τον χάρο’και χωρίς φόβο στο δρεπάνι του.Στους πύργους κιόλας ανεβαίνει ο ήλιος-και το σφυρί στ’ αμόνι.Ο Φεδερίκο μίλαγε τον χάροντα κοιτώντας:”Σύντροφε, χθες στους στίχους μουαντιβούιζε ο χτύπος των χεριών σουκαι στο τραγούδι μου έδωσες την παγωνιάκαι την κλωστή στην τραγωδία της αργυρής σου κόψης.Εγώ θα τραγουδήσω τα μάτια καιτη σάρκα που σου λείπουνεκαι τα μαλλιά σου που κινεί τ’ αγέρι,τα κόκκινα τα χείλια των φιλιών.Καθώς εχθές και σήμερα, τσιγγάνε χάροντα,μαζί μ’ εσένανε διαβαίνω καταμόναχοςμες τον αέρα της Γρανάδας – της Γρανάδας μου”.