Μήτρα

Η ΝΥΧΤΑ ΔΙΑΤΑΖΕΙ και δε θυµάµαι τίποτα αλλ’ αφού θες να περιµένω θα σου πω για τη νύχταη νύχτα όλο διατάζειµόνο να διατάζει ξέρει αυτή κι η νύχτα η νύχταέχει µεγάλο στόµα για να καταπίνει τα σώµατα κι εσύ να θες να περιµένωκι εγώ να κάνω την αναµονή ποτήρι για τη νύχταπου όλο πληθαίνει και προσθέτει και προστίθεταιτρέχει προσµονήπαίζουν κρυφτό αυτέςη απουσία (τη βάφει κι η άλλη απλώνει τα µατωµένα ρούχα της) πάντα καθαρή δεν έµαθε να λερώνεται να τραγουδάει µόνο ξέρει αυτή δεν γράφω στη σειράθέλω να κάνω σκουπίδια αµέτρητανα γεννώ αµέτρητα σκουπίδιακι αύριο αν θα βρεθούµεθα ’µαι εξαντληµένηγιατί το αύριο είναι µακριά