Μεταθανασία

Η συντέλεια του νόστου_x000D_
_x000D_
Μετά τον θάνατό μου,_x000D_
φίλησα στο στόμα τους φονιάδες μου._x000D_
Πήρα απ’ το χέρι τον γκρεμό_x000D_
κι έφθασα_x000D_
ως τη συντέλεια του νόστου._x000D_
Στο μέρος που συνοικούν_x000D_
όλα τα μαζί τα επικηρυγμένα,_x000D_
τα μετάρσια εγώ,_x000D_
ο αντιπερισπασμός του ξεχασμού._x000D_
Κόλλησα στο στήθος τα βήματα της ερημιάς μου_x000D_
και περπάτησα_x000D_
μέχρι να βρω το αίμα των αγίων._x000D_
Το τέλειο αντίδωρο._x000D_
Με ένα δριμύ συνηγορώ στον έρωτα_x000D_
και με το όνειρο να συσπάται μέσα μου,_x000D_
βρήκα τη νέα μου κατοικία._x000D_
33_x000D_
Μεταθανασία_x000D_
Ανάμεσα στους ερυθρόλευκους ανθώνες_x000D_
και τις ασημένιες πεταλούδες._x000D_
Έκλεισα το φως_x000D_
και ξάπλωσα πάνω στο πτώμα μου._x000D_
Είχα, πια, έναν ολόκληρο θάνατο μπροστά μου,_x000D_
να διαμαρτύρομαι,_x000D_
που πεθαίνω με τέτοια λεπτομέρεια.