Μετά τον εμπειρισμό

“Κατά τo τελευταίο τέταρτο του 20ού αιώνα, πολλές ουτοπικές κοινωνικές φιλοσοφίες τέθηκαν σε εφαρμογή και πάλι, και απετέλεσαν αντικείμενο διαπρύσιων κηρυγμάτων· ο μαρξισμός αναβίωσε και άνθισε σε μια ποικιλία μορφών που σχεδόν μας αφήνει άναυδους· η ψυχανάλυση απέκτησε νέο θεωρητικό προσανατολισμό με το έργο τού Lacan και των οπαδών του· ο Ηabermas και άλλα μέλη της Σχολής της Φρανκφούρτης συνέχισαν να σκέφτονται τις παραλληλίες ανάμεσα στις θεωρίες τού Marx και του Freud· το γυναικείο κίνημα προσέθεσε στη συζήτηση μια ολόκληρη σειρά από παραγνωρισμένες έως τότε ιδέες και παραμελημένα επιχειρήματα· και μέσα σε όλο αυτό τον αναβρασμό, οι εμπειριστικές και θετικιστικές ακροπόλεις της αγγλόφωνης κοινωνικής φιλοσοφίας απειλήθηκαν και υπονομεύθηκαν από επάλληλες ερμηνευτικές, στρουκτουραλιστικές, μεταεμπειριστικές, αποδομιστικές και άλλες ορδές, που εισέβαλαν ορμητικά κατά κύματα.Τώρα πια, με τους κονιορτούς της μάχης να κατακάθονται, ήρθε η ώρα της απογραφής, και αυτό ακριβώς προσπαθήσαμε να κάνουμε με τούτο το βιβλίο. Εστιάσαμε την προσοχή μας σε μια σειρά στοχαστών (H.G. Gadamer, J. Rawls, J. Derrida, M. Foucault, T. Kuhn, J. Habermas, L. Althusser, C. Levi-Strauss, ιστορικοί των Annales) οι οποίοι έπαιξαν, κατά τη γνώμη μας, ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στις αλλαγές που επήλθαν στα θεωρητικά μας πιστεύω. Συγχρόνως, όμως, προσπαθήσαμε να τους τοποθετήσουμε μέσα σε ευρύτερες θεωρητικές παραδόσεις, προκειμένου να αναδείξουμε τον γενικότερο χαρακτήρα των αναστατώσεων και μεταβολών που οδήγησαν στην ανασυγκρότηση των επιστημών του ανθρώπου κατά την τελευταία εικοσιπενταετία. […]”(από την εισαγωγή του βιβλίου)