Μελισσουργός του χρόνου

ΛΥΔΙΑ ΛΙΘΟΣ_x000D_
_x000D_
Αυτό θα είναι το φυλαχτάρι σου, Αρετούλα,_x000D_
μου είπε η Γιαγιά μου, με το Αιγαίο στα μάτια της_x000D_
και τον χρυσαφένιο κάμπο στα μαλλιά της._x000D_
Θα το κρατάς πάντα στον κόρφο σου, να με θυμάσαι._x000D_
Μα, γιαγιά Χρυσούλα, αυτό δεν είναι Τίμιο ξύλο,_x000D_
μια ασήμαντη πετρούλα είναι!_x000D_
Κι όμως! Είναι μετρητής τιμιότητας πολύτιμος._x000D_
Αυτός θα σου δείχνει το χρυσάφι_x000D_
στις καρδιές των ανθρώπων._x000D_
Θα τον σέρνεις πάνω τους_x000D_
και όταν βλέπεις να χρυσίζει,_x000D_
θα τις αγκαλιάζεις._x000D_
Μακριά τους όμως, σαν η πέτρα χρώμα δεν αλλάξει._x000D_
Είναι η ΛΥΔΙΑ ΛΙΘΟΣ, αλάνθαστος κριτής ανθρωπιάς._x000D_
Το κράτησα το φυλαχτάρι._x000D_
Λίγες οι φορές που χρύσισε η ράχη του._x000D_
Όμως κι αυτές πολύτιμες_x000D_
σαν της Γιαγιάς μου την καρδιά._x000D_
_x000D_
_x000D_
*Με την λυδία λίθο γινόταν παλαιότερα η ανίχνευση της καθαρότητας του χρυσού._x000D_