Μec(c)ano και η Εκάτη

Στο “Μec(c)ano και η Εκάτη” συναρμολογούνται, προσαρμόζονται και συνδυάζονται τα μεταλλικά κομμάτια ζωής με το σεληναίο φως της Εκάτης. Είναι ένα ποιητικό δραματικό και μοιραίο παιχνίδι. Άλλοτε της φρόνησης, άλλοτε της νίκης και άλλοτε η υποχθόνια Εκάτη πλανημένη με σκιές, σίδερα και μέταλλα γύρω της, ανακαλεί τα πνεύματα των νεκρών, περιβάλλεται από πενία και προστατεύει τους πένητες, σε έναν κυβερνοχώρο που κουβαλάει ιστορία και πόνο. Όλα περιγράφονται μουσικά. Τη μουσική λόγου της Ρούλας Αλαβέρα διατρέχει φανερά η μουσική των Mecano. Ακολουθεί την οδοιπορία της μουσικής επανάστασης τους, διατρέχοντας με την τρίμορφο Εκάτη το τέλος και την αρχή μιας επανάστασης, άλλοτε προσωπικής άλλοτε κοινωνικής, που ίσως δεν ολοκληρώνεται ποτέ ως ειρήνη.