Με τη δεύτερη ματιά, μπερδευτήκαμε ξανά

Οι ιστορίες των άλλων καραδοκούν, για ξενιστές γνώσης, άλλοτε άχρηστες άλλοτε ουσιώδεις… Εξαρτάται από αρκετούς παράγοντες, με κρισιμότερο την ευαισθησία δεκτικότητας του θύτη. Έτσι κι αυτά τα διηγήματα, με την ένδυση του φανταστικού, στον λήθαργο της εκτύπωσης, αναμένουν τη νοητική αγκάλη ή απώθηση του αναγνώστη.Και μια που βρισκόμαστε όπισθεν του βιβλίου, κάπου στην αρχή συναντάμε πως “… όλες οι ιστορίες έχουν ειπωθεί, επαναλαμβάνονται, κλωθογυρίζουν. Και όπως σε κολλητική ταινία που ενώ ψαχουλεύεις την άκρη, τελικά καταφεύγεις σε κοπίδι χαράζοντας νέα αρχή, για να σταματήσεις στην παλιά, έτσι και η αφήγηση μιας ιστορίας…”.