Με δόξα τον στεφάνωσες και με τιμή

[…] Καλεσμένος να δώσω ένα μάθημα χριστιανικής ανθρωπολογίας σ’ ένα Ινστιτούτο Ανωτέρων Θεολογικών Σπουδών στη Molfetta (νομός του Μπάρι της Ιταλίας), επέλεξα ακριβώς να εκθέσω το κείμενο του ψαλμού 8, όχι μόνο σε κυριολεκτικό επίπεδο, ως θεολογικό και ανθρωπολογικό μήνυμα της εβραϊκής ποίησης της Παλαιάς Διαθήκης, αλλά και κάτω από το πρίσμα της πατερικής ερμηνείας. Άρχισα τη σχετική μελέτη, περιμένοντας να βρω μόνο ορισμένα πολύτιμα στοιχεία για την αξιολόγηση της αξιοπρέπειας του ανθρώπου. Νόμιζα ότι όλο το ενδιαφέρον της διδασκαλίας της Εκκλησίας και της παράδοσής της θα περιστρέφονται γύρω από το κεντρικό ερώτημα του Ψαλμού: “Τι εστίν ο άνθρωπος;”, με όλα τα επακόλουθα συμπεράσματα σχετικά με την ιδιαίτερη δομή και τις ειδικές ικανότητες που κατέχει ο άνθρωπος σε σύγκριση με τα άλλα πλάσματα του Θεού. […]Ενώ όμως μελετούσα αυτόν τον ψαλμό, διαπίστωσα με κάποια έκπληξη ότι αυτό το θαυμάσιο ποίημα ανοίγει σε απροσδόκητα υψηλούς ορίζοντες. […](από την εισαγωγή του συγγραφέα)