Με αφορμή το έργο του Κώστα Τσόκλη

Από το 1980, από τις στήλες της γαλλικής Liberation, ο Δημοσθένης Δαββέτας δοκιμάζει κι ασκεί τη γραφή του στην τέχνη, πιστός στην πορεία που χάραξαν οι C. Baudelaire, G. Apollinaire, P. Valery, R. Char, R. Walser. Αυτή τη φορά ο ποιητικός του λόγος διαπερνά κι ακτινογραφεί την πλαστική γλώσσα του Κώστα Τσόκλη. Ματιά γρήγορη, συγκεκριμένη και ανατομική, δίχως να ξεχνά τη συνθετική της ικανότητα, καταφέρνει να δει το έργο του Τσόκλη από τα μέσα, τρυπώνοντας σε ενδόμυχες, απόκρυφες γωνιές του. Αυτή η περιπέτεια πραγματώνεται στο πλαίσιο μιας αντίληψης που θέλει τον κριτικό τέχνης πάνω απ’ όλα ποιητή του «πραγματικού». Όπως έκανε στο παρελθόν και με καλλιτέχνες σαν τους J. Beuys, C. Y. Twombly, F. Clemente, A. Tapies, A. Warhol, Cucci, Γ. Κουνέλη, Λ. Σαμαρά, Παύλος κ.ά., έτσι και τώρα ο συγγραφέας φιλοδοξεί να κάνει το έργο του Τσόκλη ν’ αναδυθεί στα μάτια του θεατή, μέσα από μια διαφορετική από τη μέχρι τώρα γνωστή του διάσταση.