Μα τι γυρεύουν οι ψυχές μας ταξιδεύοντας;

Οι λογοτέχνες που πρωτοεμφανίζονται στην εικοσαετία του Μεσοπολέμου (1918-1939) -μια περίοδο πολύμορφων κρίσεων που παρουσιάζει πολλές αναλογίες με τη σημερινή- βρίσκονται αντιμέτωποι με ποικίλα ερωτήματα αναφορικά με τον ρόλο της λογοτεχνίας στο κοινωνικό και ιστορικό γίγνεσθαι, την επικοινωνιακή της λειτουργία ή δυσλειτουργία, τις ιδεολογικές της παραμέτρους, τη σχέση της με τις άλλες τέχνες, όπως και τη σχέση του δημιουργού με το κοινωνικό σύνολο. Παράλληλα, την εποχή αυτή δοκιμάζονται εκφραστικοί τρόποι, ανασημασιοδοτούνται μορφικά στοιχεία, αρθρώνονται διάλογοι ανοιχτοί ως τις μέρες μας.Τιμώντας τον Ομότιμο Καθηγητή του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης Peter Mackridge, τριάντα μελετητές της νεοελληνικής λογοτεχνίας φωτίζουν ποικίλες εκφάνσεις της υπαρξιακής αβεβαιότητας, της αγωνίας, αλλά και της τόλμης που χαρακτηρίζουν τη λογοτεχνική παραγωγή μιας εποχής η οποία μας σημαδεύει εξακολουθητικά.