Λοκαντιέρα

Λοκάντα είναι το ξενοδοχείο ύπνου και φαγητού, κάτι σαν τις δικιές μας “πανσιόν”. Σε μια τέτοια λοκάντα παίζεται η κωμωδία : σκηνικό που μας θυμίζει τη “Βαβυλωνία” του Βυζαντίου. Μόνο που εδώ το κύριο πρόσωπο είναι γυναίκα, η γεμάτη τσαχπινιά και χάρες Μιραντολίνα (τ’ όνομά της σημαίνει: ή “θαυμαστούτσικη”) και γύρω απ’ το πρόσωπό της πλέκεται όλη η δράση. Όλα σχεδόν τ’ ανδρικά πρόσωπα της κωμωδίας (Ιππότης, Μαρκήσιος, Κόμης, Φαβρίκης, Υπηρέτης του Ιππότη) μ’ αυτήν έχουν να κάνουν, ενώ οι δυο θεατρίνες μπαίνουν για να διευκολύνουν τη δράση· δίνουν την ευκαιρία οι δυο ερωτοχτυπημένοι άντρες ν’ απομακρυνθούν για λίγο από τη Λοκαντιέρα, για να της δοθεί ίσα – ίσα ο χρόνος να τυλίξει τον “κύριο Ιππότη”. Μόνο που αυτός ο “αγριάνθρωπος” έχει πέσει εκεί μέσα από ένα άλλο κόσμο, όπου, τον πρώτο λόγο έχει η ντομπροσύνη αρχικά, αλλά μετά τα σπαθιά και τα στιλέτα, στην πρώτη παρασπονδία. Ευτυχώς που η Λοκαντιέρα κατάφερε να βρεθεί προστατευμένη στη δύσκολη στιγμή (όχι βέβαια από τον “κηδεμόνα” της, τον άφραγκο Μαρκήσιο), κι έτσι το έργο δεν καταλήγει σ’ ερωτικό δράμα.