Λόγοι ενός μοναχού Ι

Παντού, βλέπετε, κυριαρχεί ο ίδιος νόμος, υπουργοί και πρωθυπουργοί, αυτοκράτορες και βασιλιάδες, διευθυντές και καθοδηγητές, επίσκοποι και ηγούμενοι, θέλουν δίπλα τους μόνο λειψές προσωπικότητες. Επιδιώκουν να έχουν πλάι τους προσωπικότητες μόνο κατά τα δύο τρίτα φυσιολογικές, ούτως ώστε το υπόλοιπο ένα τρίτο, το ελλείπον, να συμπληρώνεται από τη δική τους παρουσία και διαταγή. Αυτές οι ελλειπείς προσωπικότητες είναι οι ιδανικοί και αναντικατάστατοι συνεργάτες ανθρώπων, ισχυρών μεν, αλλ’ όχι ικανών να δημιουργήσουν και να εμπνεύσουν ένα αληθινό και υψηλό ιδανικό στο περιβάλλον τους. Ένας ήταν ο Μέγας Βασίλειος, που, κατέχοντος ο ίδιος στην καρδιά του το μεγαλειώδες ιδανικό του, έπλαθε με την αγάπη του και την ταπείνωσή του ολοκληρωμένες προσωπικότητες γύρω του, ούτως ώστε , εμπνέοντας τους συνεργάτες του, δημιούργησε την γνωστή και αθάνατη Βασιλειάδα.