Λαϊκή αρχιτεκτονική στην Κρήτη

[…] Αυτό που κάνει σπουδαίο αυτό το βιβλίο, που καλούμαι να προλογίσω, είναι το γεγονός ότι, πέρα από μια αρχιτεκτονική καταγραφή, αποτελεί ουσιαστικά μια μαρτυρία. Λίγο μετά τον πόλεμο, το 1945, η Ζαγορησίου, νεαρή αρχιτεκτόνισσα τότε και υπάλληλος του Υπουργείου Δημοσίων Έργων, ξεκίνησε ένα οδοιπορικό στον τόπο που υπέφερε περισσότερο από τη θηριωδία της ναζιστικής κατοχής, στην Κρήτη, για να καταγράψει την καταστροφή που άφησε πίσω του ο κατακτητής. Όμως στην πραγματικότητα -χωρίς να το ξέρει ίσως εκείνη την περίοδο- αποτυπώνει στο χαρτί ολόκληρη την αρχιτεκτονική κληρονομιά ενός μεγάλου μέρους της Κρήτης. Μια κληρονομιά που γεννήθηκε από τη σοφία της παράδοσης, την αρμονία της φύσης, την απλότητα των ψυχών και την ιστορία. […]Νίκος Σιφουνάκης